Wodogrzmoty Mickiewicza Autor : Martens kategoria: Wodospad







Wodogrzmoty Mickiewicza (Wodogrzmoty, Wodospady Mickiewicza) są to wodospady w Tatrach Wysokich składające się z trzech większych i kilku małych kaskad (mających od 3 do 10 metrów wysokości) na potoku Roztoka (w Dolinie Roztoki) mającego źródła w Dolinie Pięciu Stawów Polskich.



Wysokość : 1124.00 m n.p.m.

Trzy największych rozmiarów wodospady mają nazwy: Wyżni Wodogrzmot, Pośredni Wodogrzmot i Niżni Wodogrzmot. Mieszczą się w miejscu w jakim woda pokonuje skalny próg. Nad Wodogrzmotami będziemy mogli oglądać urwiska Turni nad Szczotami w masywie Wołoszyna. Powyżej, na stokach Roztockiej Czuby rośnie ładnie wyglądający drzewostan limbowo-modrzewiowy.

Woda przepływająca przez Wodospady Mickiewicza powoduje ogromny hałas, który przyczynił się do pojawienia nazwy: Wodogrzmoty. Huk jest ogromny, szczególnie po obfitych opadach. Nazwa Grzmot to pierwsza miejscowa nazwa wodospadów. Towarzystwo Tatrzańskie w 1891 roku nadało Wodogrzmotom imię Adama Mickiewicza jako pamiątkę sprowadzenia prochów wieszcza na Wawel. Na skale przy Niżnim Wodogrzmocie w 1891 roku umiejscowiona jest tablica pamiątkowa. Ciekawostką jest to, że Mickiewicz nie był w żaden sposób związany z Tatrami ani z Podhalem, nawet nigdy w tych rejonach nie był. Wg autorów przewodników, m.in. Władysława Cywińskiego, nazwa Wodogrzmoty Mickiewicza jest nieprawidłowa i należy użyć krótszej nazwy - Wodogrzmoty. Oficjalna nazwa GUGiK to Wodogrzmoty Mickiewicza.

Pierwszym turystą, który widział Wodogrzmoty, był Walery Eljasz (1879 rok, z przewodnikiem Maciejem Sieczką). Wodospady dostępne są dla podróżników od momentu powstania prowadzącej do nich ścieżki w 1886 roku. Współcześnie z kamiennego mostu na drodze Oswalda Balzera wiodącej do Morskiego Oka możemy zobaczyć tylko Pośredni Wodogrzmot. Wyżni Wodogrzmot jest niemal niewidoczny, Niżni jest poniżej mostu i nie ma do niego dostępu.

Z drogą Balzera krzyżuje się zielony szlak ze schroniska Roztoka do Doliny Pięciu Stawów Polskich. Mamy tutaj wykonany z drewna budynek, spełniający funkcję magazynu schroniska. Do 80 lat miejsce to było parkingiem i przystankiem dla autobusów jadących do Morskiego Oka, dziś możemy korzystać tutaj z toalet.